Metoda leczenia niestabilności stawu kolanowego zależy od stopnia zaawansowania uszkodzenia więzadeł. Jeżeli jest ono nieznaczne, może okazać się że wystarczy rehabilitacja, która jest formą leczenia zachowawczego.
Rehabilitacja jest wymagana także w okresie pooperacyjnym. Rehabilitacja kolana powinna uwzględniać:
- fizykoterapię – czyli ogół zabiegów, które mają zregenerować staw i mieć działanie przeciwbólowe (np.krioterapia). Do zabiegów regeneracyjnych zalicza się: pole magnetyczne, ultradźwięki i laseroterapię. Wzmocnienie mięśni można uzyskać poprzez elektrostymulację prądami o małej częstotliwości.
- kinezyterapię – tj. ćwiczenia wykonywane w odciążeniu, które poprawiają czucie głębokie i zwiększają siłę mięśni.
Kiedy konieczna jest operacja?
W niektórych przypadkach konieczna jest operacja, której celem jest rekonstrukcja więzadeł, które uległy całkowitemu zerwaniu. Rekonstrukcja więzadła odbywa się za pomocą artroskopu. Więzadło odtwarza się przy użyciu fragmentu ścięgna mięśnia półścięgnistego, więzadła rzepki, albo mięśnia smukłego. Jeżeli uszkodzeniu uległa łąkotka, usuwa się ją częściowo, albo zszywa. Po zabiegu staw kolanowy jest przepłukiwany solą fizjologiczną, zakłada się dren ssący i szwy.
Po operacji konieczna jest fachowa rehabilitacja.
U niektórych chorych stosowana jest orteza stabilizująca, która zapobiega ,,uciekaniu kolana”. U niektórych pacjentów zastosowanie znajdują także elastyczne taśmy. Zalecane jest również by pacjenci, wykonywali ćwiczenia rekomendowane przez fizjoterapeutę i dobrane indywidualnie do ich możliwości. Ich głównym celem jest rozciąganie i wzmacnianie mięśni prostowników i zginaczy stawu kolanowego. Pacjenci wracają do pełnej sprawności po około 4-8 miesiącach od operacji.
Przeczytaj więcej informacji pod adresem: https://www.cmmedicum.com/ortopedia/chirurg-kolana/niestabilnosci-stawu-kolanowego/